seviyor, sevmiyor

Artık aramızdaki bu marazi ilişkinin sona ermesi gerektiğini düşünüyorum .Benim sana bir zaraım yok aslında , ilişkinin garezi bana , çok açık .Herkesin yeni yılında değil , kendi yeni yılımda bu işin bitmesini planlıyorum .Senin bana ihtiyacın yok zaten , sen nasılsa , uykusuz gecelerine , sabah keyiflerine ,sohbetlerine , ciğerlerine , kanına karışacağın hayranlarınla yaşıyorsun .Bense seni seviyor- sevmiyor içinde debelenip duruyorum ,üstelik de beni sevmediğin aşikarken!!!
seviyor-sevmiyor-elbette seviyor-yok canım  daha neler- bilmiyor- kafası karışık-
seviyor evet - evet seviyor ama mutlu değil- olmuyor....Olmuyor tabi , bırakmamak için uğraştım seni, dedim ki '' hiç denemedim bırakmayı , bir kerede bu işi yapamazsam ilişkimiz tavsamasın , bırakamamanın utancıyla , hırsımı senden almayayım , ilişkimiz '' ayrılık yalaması'' olmasın'' dedim .Dediklerime kendim inandım , yetmedi etrafıma da güzel güzel anlattım , hep birlikte inanılan yalanlar daha gerçekçi olur diye , ne kadar inandılar , bilmem .Aslında  , ''pek azalttım  muhattabiyetimi '' dediğimdeki imalı bakışlar manidardı da ben es geçtim, e karar vermemiştim ki seni bırakmaya( senden bu kadar bahsedince işte şimdi bir tane yakmak geçiyor içimden , bir öpücük , bir derin nefes :(   )Sonuçta , ben fiilen denemedim senden uzak durmayı , uzak durmamak için de bahaneler uydurdum güzel güzel .senin için soğuk- sıcak,yağmur demedim , hüzün aradım , sohbet , kahve , çay , rakı aradım , keyif aradım ,yalanlar söyledim , bahaneler uydurdum,keyifli bir kahvaltının  anlamı sana  kavuşmak olduğunda korkmaya başladım ama bu korkuyu çok da ciddiye almadım .Çünkü ilişkinin iktidarı bendeydi, ne zaman istesem çeker giderdim  ya da sana daha az yüz verirdim.Oysa sana az yüz verdiğim günlerden sonra senin aldığın intikamları geç farkettim.Her haftanın başında söylediğim 'bu son olsun''lar baktım ki gündelik hale gelmeye başlamış, sen sana yapılan nazın , tafranın acısını çıkarıyorsun benden .Ben , elimde sandığım ipleri kaptırmışım ,ilişkimiz de çoktan ''ayrılık yalaması '' olmuş bile.Şimdi neden oturmuş kendimle konuşa konuşa senden ayrılmaya kalkıyorum dersin , üzüyorsun beni , korkutuyorsun , yakışmıyorsun bana, hiçbir uğraşımın içinde yerin yurdun yokken utanmadan saltanat sürmeye kalkıyorsun .bir gün akciğer ya da larenks kanseri olurum , sesimi kaybederim  ya da kronik bir akciğer hastalığına yakalanır oksijeni kendi irademle kullanamaz hale gelirim diye korkuyorum artık.o gün gelip de bunları düşünüp yazamamış olmaktan korkuyorum .Yeni yılım başlamadan ya keyfime köle olursun ya da bu uzun bir ayrılık iç dökmesi olur , haberin ola
Nasıl girdin hayatıma , anlatıp hem seni hem kendimi bir utandırayım diyorum.ama bugün değil...
(not: evet senden bir nefes alacağım şimdi)